Labyrinth, gesmeed Cortenstaal

‘Wat weten wij van tijd
Als wij hem meten

Met de tikken van een klok?’

Het geheugen van het lichaam is als een tijdmachine, waarin je kan verdwalen. Bijvoorbeeld door een geur, geluid of beeld kan je zomaar een sprong in de tijd maken. Zoals Proust terug gaat naar zijn jeugd bij het proeven van een madeleine.

‘Skin To Skin’, een ontmoeting van een danser met een beeld. Video

Ellen Harmsma, de danser, improviseert in haar dans met het beeld. Zij reageert in haar bewegingen op het feit dat het beeld van staal is; bevroren in zijn beweging. Zij laat zich inspireren door de bewegingen die in het beeld gelegd zijn en door hetgeen het beeld uitdrukt, op zo’n manier dat staal en huid samen lijken te komen. Mede vanuit haar ervaring als beeldhouwer maakt zij door haar dans aspecten van het beeld zichtbaar. Ongeveer zoals dans een ander licht kan laten schijnen op muziek.

Mimi Soeteman, camera en montage. Haar inspiratie voor het camerawerk is gebaseerd op ‘vorm en tussenvorm’. De chemie tussen danser en beeld wordt niet alleen gevangen door hun dans, hun samenzijn en hun textuur. Maar ook in de ruimte buiten hen, tussen hen, om hen heen. Ook daar valt licht of juist schaduw en ontstaat spanning en schoonheid.

Alice Bakker, concept en productie, is de maker van ‘Labyrinth’.

‘Skin To Skin’ is een project van Ellen Harmsma (dans) en Mimi Soeteman (camera en montage) en Alice Bakker (concept en productie) en het beeld ‘Labyrinth’.

Kassandra, gesmeed Cortenstaal

Kassandra, de mythologische prinses van Troje, staat met één been in het heden en het andere in de toekomst. En in die toekomst staat zij alleen. Zij ziet wat er gaat gebeuren, maar er is niemand die haar geloofd en iedereen noemt haar waanzinnig. Toch spreekt ze over wat ze voorziet te gebeuren.
Voor het beeld heb ik Kassandra geportretteerd op het moment dat de Trojanen de aftocht van de Grieken vieren en in een feestroes het Paard van Troje de stad binnenhalen. Kassandra ziet de verwoestingen van de volgende dag. De ondergang van de stad, die tevens háár ondergang is.

Zoals zij toch blijft spreken en tegen de feestvierende menigte ingaat, is krachtig. Verbeeld in de rug van het beeld. Tegelijk is zij kwetsbaar en machteloos. Daarom is het beeld zonder armen.